Marion Oprel

Ons lid Marion Oprel verzorgt van 24 mei tot 8 juni 2014 de foto-tentoonstelling “Arbres démasqués” in de Temple de Cournonsec. Wie is de vrouw achter deze intrigerende beelden?

Marion, wat heb je gedaan voor je in Frankrijk kwam?

Ik ben geboren in 1962 in Delft. Al heel jong wist ik dat ik tolk wilde worden. Op mijn zeventiende ben ik naar Antwerpen vertrokken om voor tolk te studeren. Ik werd de jongste ambtenaar-tolk bij het Europees Parlement. Ik ben 25 jaar lang door de wereld en door Europa gereisd. Ik was gespecialiseerd in Germaanse talen (Duits, Engels, Deens en Zweeds) en vond het heerlijk om zo veel mensen te ontmoeten en mijn talen te onderhouden. Frans sprak ik in de wandelgangen en in de comités waarvan ik lid was, zoals het comité Gelijke behandeling en het Personeelscomité. Mijn gezondheid bleek zwakker dan ik dacht en ik heb in 2010 afscheid genomen van mijn werkzaam bestaan.

En toen ben je naar Frankrijk verhuisd?

Inmiddels was ik moeder geworden van een tweeling, Max en Felix, nu veertien jaar, en getrouwd met Pien, die Gestalt-therapeute is en de jongens heeft geadopteerd. Na mijn pensionering vroegen wij ons af hoe we als gezin verder wilden. Ik wilde graag naar de zon, omdat dat mijn gezondheid ten goede zou komen. We hadden een huis in Cyprus, maar wilden daar niet permanent wonen, omdat het land te ver weg is, ons huwelijk er niet erkend zou worden en de Griekse taal nogal wat zou vergen van Felix en Max. Ook zou het lastig zijn om onze paarden daar naar toe te transporteren, nog los van het feit dat het daar te droog voor ze is. Zonder de regio te kennen, besloten we toen rond Montpellier te gaan kijken, omdat de stad veel voordelen had: zee, een goed klimaat, gay-friendly, goede ziekenhuizen, goede scholen, cultuur, natuur… We hebben een vijftal huizen bekeken en vonden op de derde dag, net toen we dachtendat het niet voor ons was weggelegd, het huis van onze dromen. Het was een hele onderneming om net na mijn rugoperatie de verbouwing en de verhuizing te organiseren, met overbrenging van de paarden, de honden, de poezen en de kippen, maar met hulp van vrienden slaagden we erin om voor het begin van het nieuwe schooljaar over te zijn. We zijn hier nu heel gelukkig en goed geïntegreerd. De jongens beheersen het Frans inmiddels prima.

Ben je nog lid van andere verenigingen?

Ik ben een paar middagen per maand vrijwilligster in de palliatieve begeleiding via de vereniging Tonglen (eenTibetaans woord voor ‘geven en nemen’, want als je geeft, ontvang je, en andersom). Ik ben vrijwilligster en plaatsvervangend regiovertegenwoordigster van de AIACE (Association Internationale des Anciens des Communautés), een vereniging ter ondersteuning van oud-EU-ambtenaren. Verder ben ik passief lid van de APGL (Association des Parents Gays et Lesbiens), van ACCEPT (de Cypriotische LGBT-vereniging) en van EGALITE (de vereniging van LGBT-ambtenaren bij de Europese Unie) waarvan ik voorzitster ben geweest. Ik geef af en toe interviews, omdat diversiteit en gelijkheid nog lang niet vanzelfsprekend zijn (zie bv dit interview in de NouvelObs). Tot slot ben ik lid van de Mouvement Européen, afdeling Hérault, een vereniging ter bevordering van de Europese samenwerking. Betrokken ben ik dus zeker, maar omwille van mijn gezondheid moet ik veel rust nemen. Na mijn gedwongen pensionering kon ik aanvankelijk niet veel meer dan de honden uitlaten, elke dag dezelfde wandeling langs moerbeibomen uit de negentiende eeuw. Onderweg zag ik tot mijn verrassing beelden in die bomen die vaak correspondeerden met mijn gemoedstoestand. Ik nam foto’s, spiegelde ze min of meer per ongeluk, zag archetypische beelden en deelde die op mijn facebookpagina ‘Tree views - Arbresdémasqués’. Inmiddels heb ik zowel in Frankrijk als België fototentoonstellingen gehouden. De bomen reflecteren mijn donkere en lichte kanten, die ik oog in oog met hen makkelijker aanvaard, om vervolgens ook helderder om te gaan met de donkere en lichte kanten van anderen. Ik vind het boeiend om te zien hoe mensen naar mijn boomportretten kijken Behalve fotograferen heb ik nog andere hobby’s, zoals mijngroentetuin, yoga, het schrijven van gedichten, art deco, theater, Scandinavische filmsen literatuur, Griekse muziek…

Wat verwacht je van de NVM en wat zou je zelf voor de NVM kunnen betekenen?

Ik ben sinds 2011 lid van de NVM en de NVLR. Ik vind het belangrijk dat we elkaar ontmoeten en inspireren tot het ondernemen van activiteiten. Initiatieven zoals de lezing over Afrika door Jan Pit kan ik bijzonder waarderen. Ik hoop dat de sfeer in de NVM sereen blijft. Uitgerekend wij die gekozen hebben voor emigratie, zouden de eersten kunnen zijn die zich inzetten voor verdraagzaamheid.

Ga je nog wel eens terug naar Nederland of België?

Ik volg de ontwikkelingen in Nederland en België via NRC De Week en Internet, maar ik zou niet meer in Nederland willen wonen. Ik voel me hier vrijer. Ik heb bovendien een afkeer van de Nederlandse hokjesmentaliteit. Voor speciale gelegenheden ga ik wel terug naar Nederland, maar liever nodig ik de familie hier uit. Daarentegen vind ik het belangrijk dat de jongens regelmatig een bezoek brengen aan Nederland en België. Zij gingen hier ook naar de Nederlandse school. En Pien werkt nog een week per maand in België.

Lees je Nederlandse en/of Franse boeken?

Ik lees geregeld vijf boeken tegelijk. Het laatste Nederlandse boek dat ik uitgelezen heb, is ‘Het feest van het begin’ van Joke van Leeuwen. Een tijdloos verhaal over twee vrouwen en hun leefomgeving ten tijde van de Franse Revolutie. Ik lees ook graag ‘rompols’, romans policiers van Fred Vargas, een Franse historica die veel wetenswaardigheden en legenden in haar boeken verwerkt. Zij heeft een rijke stijl en een heel fijne ironie.

Wat mis je van Nederland?

Drop! Maar die laat Pien via de expatservice bezorgen. En Indonesisch rijsttafelen. Maar dat hebben onze vriendenKim en Thijs van de Mango’s beach bar in Cap d’Agde laatst voor ons verzorgd. Sinds het overlijden van mijn moeder ga ik minder vaak naar Nederland.

In welk land stem je?

Voor het nationale en Europese parlement in Nederland, en voor de gemeenteraad voortaan in Frankrijk. Ik wil iedereen aansporen te gaan stemmen, want als je niet stemt, begunstig je partijen die niet naar gelijkheid, verdraagzaamheid en vooruitgang streven. Ik vind het triest dat niet-stemmen tegenwoordig gerechtvaardigd wordt als een goede actie.

In welke taal droom je?

Ik droom in veel talen, maar meestal in het Nederlands, en in kleur. Tijdens mijn opleiding tot Gestalt-therapeute heb ik kennis gemaakt met jungiaanse droomuitleg. Ik vind het heerlijk om te dromen, te snuisteren in de bibliotheek van mijn ziel.

Marion, wil je nog iets zeggen tegen de andere NVM-ers?

Ja, goede voortzetting, en u bent van harte welkom bij de vernissage op zaterdag 24 mei om 18u in de Temple de Cournonsec, en in de daaropvolgende weekends van 14u tot 18u, zie http://www.facebook.com/TreeViews.

Montpellier mei 2014