Andre Stam

Andries van der Stam is niet alleen in leeftijd het oudste lid (hij hoopt in augustus 90 te worden), hij is ook een van de eerste leden van de NVM. Samen met Ton Verstoep, Liesbeth Verstoep en zijn vrouw Monique richtte hij in 2000 de NVM op. Tijd om nader kennis te maken met onze ex-vicevoorzitter, die ondanks zijn ziekbed enthousiast zijn verhaal doet.

André, ik begrijp dat je eigenlijk slager had moeten worden?

Ja, ik ben in 1924 geboren in de Choorstraat 45 in Delft, in een slagerij uit 1638, die nu op de monumentenlijst staat. Mijn vader, grootvader, overgrootvader en betovergrootvader waren allemaal slager, of slachter, want destijds had je nog geen abattoirs. De beesten werden via een poortsteegje naast het huis naar de slachtplaats achter de winkel gebracht. Wij, mijn ouders, mijn vier jaar jongere zusje en ik, woonden boven de winkel. In de Tweede Wereldoorlog zijn mijn ouders en mijn zusje omgekomen. Ik ben na de oorlog vrij snel getrouwd en heb toen twee kinderen gekregen. Na mijn scheiding ben ik hertrouwd met Monique, een schoonheidsspecialiste.

En uiteindelijk werkte je met meer dan honderd vrouwen samen?

Ik heb altijd als zelfstandige gewerkt, heb heel veel ondernomen, maar het meeste werd een fiasco. Totdat Monique gevraagd werd om het cosmeticamerk Shiseido n Nederland te introduceren. Ik heb mij toen ontwikkeld tot importeur/vertegenwoordiger van cosmetische en pharmaceutische (huid)producten en dat lukte erg goed. Begin jaren ’60 was ik zelfs de eerste die een PH- neutraal product tegen acné, “ Lon”, op de markt bracht. Ik werkte toen samen met meer dan honderd schoonheidsspecialistes en heb ervaren dat het samenwerken met vrouwen heel prettig is.

Hoe ben je hier in de kliniek terechtgekomen?

Toen ik 55 was, zijn we naar La Grande Motte vertrokken. Ik ben zwaar astmatisch en het klimaat in Zuid- Frankrijk bleek heel goed voor me. We huurden een appartement in een residentie met 165 woningen. Omdat wij de enigen waren die het appartement permanent bewoonden, werd mij al snel gevraagd om président van de conseil général van de copropriété te worden. Later trad ik ook op als bemiddelaar bij het verhuren van woningen, het begeleiden van nieuwe bewoners en het verkopen van woningen. Ik ben toen officieel agenceimmobilier geworden. Maar omdat het in de residentie ’s zomers hartstikke druk was en ’s winters doodstil enomdat Monique van tuinieren hield, hebben we twaalf jaar later een villa in Lunel gehuurd. In 2004 bleek Monique Alzheimer te hebben. Ik heb haar eerst zelf thuis verzorgd, maar in 2008 is ze in een gespecialieerd tehuis opgenomen en daar in 2011 overleden. Ondertussen was ik naar een appartement verhuisd, het huis was me te groot geworden. En nu verblijf ik dus tijdelijk in de clinique Pic Saint Loup vanwege leverkanker. Hopelijk mag ik binnenkort naar huis, waar ik de noodzakelijke hulp en chemotherapie krijg. Ik ben namelijk nog niet geheel zelfstandig en mobiel.

Ik zie een e-reader op je bed liggen. Lees je graag? Heb je nog andere hobby’s?

Ja, feesten! Haha! Ik ben geen sportman, ik ben ook geen kroegloper, ik houd gewoon van gezellig samen dingen doen. Met Monique ging ik er na een week hard werken graag een weekendje op uit en dan ergens lekker eten. Dan konden weer er de volgende maandag weer volop tegenaan. Ik rijd ook graag auto en mag graag naar oldtimers kijken. Ik heb jarenlang in een Citroën DS gereden. Verder lees ik graag spannende boeken, zoals van John Grisham, Dan Brown en David Balducci, en ook historische romans. Ik kijk ook graag wetenschappelijke programma’s op de Nederlandse televisie, zoals die over het ontstaan van het universum. Dat boeit me enorm.

Ga je nog wel eens terug naar Nederland?

Toen ik nog gezond was, ging ik zeker drie à vier keer per jaar naar Nederland: voor de verjaardagen van mijn twee kinderen en vier kleinkinderen, voor de Kerstdagen en met oud en nieuw. Ik ging dan beslist even ergens een harinkje eten!

Wat is je rol bij de NVM, de NVLR en de FANF geweest?

Ik was eerst secretaris van de Nederlandse Vereniging Languedoc-Roussillon. In die hoedanigheid ben ik samen met Henk Grethe betrokken geweest bij de oprichting van de FANF (Féderation des Associations Néerlandaises en France) in 1998. Daar ben ik vervolgens drie jaar voorzitter van geweest. Bij mijn aftreden werd ik tot ere- voorzitter benoemd en kreeg ik een lekkere fles whiskey. Die whiskey is inmiddels op, maar ere-voorzitter ben ik nog steeds! In 2000 werd op initiatief van Ton Verstoep de NVM opgericht. Ik werd toen benoemd tot vice- voorzitter De FANF vind ik erg belangrijk, omdat je als overkoepelende federatie sterk genoeg bent om op te kunnen komen voor de belangen van je leden, bijvoorbeeld betreffende de vergoedingen in het kader van de AWBZ. Ik vind het belangrijk dat leden trouw blijven aan een vereniging en proberen het gezellig te maken. Zelf ontwikkel ik geen activiteiten meer, ik ben inmiddels uit de roulatie.

In welk land stem je?

In geen enkel land. Ik stem nooit, want ik vind dat politici niet kunnen waarmaken wat ze beloven. Misschien is het niet verstandig, maar politiek interesseert me gewoon niet.

Wat zou je de andere NVM-ers tot slot willen zeggen?

Tijdens een van die televisie- uitzendingen over het ontstaan van het universum heb ik een spreuk gehoord dieme erg aanspreekt en die ongeveer als volgt luidt: “Maak je geen zorgen over de dag van morgen, want die is ernog niet. Pieker niet over het verleden, want dat is geweest. Maar maak er vandààg wat van!”.

Montpellier juli 2014

Naschrift: Helaas heeft André zijn 90ste verjaardag niet meer mogen vieren. Hij is op 27 juni 2014 op zijn ziekbed overleden.